Ένα μεγάλο βράδυ

Χωρίς ανάμνηση για το τί έγινε, άνοιξες τα μάτια σου μετά από το μόνο γεγονός που θα μπορούσες να αποκαλέσεις αναισθησία. Το πρώτο πράμα που βλέπεις είναι ο γαλάζιος ουρανός του οποίου το χρώμα συμπληρώνει ένας ηλιόλουστος καιρός. [[Μείνε ξαπλωμένος λίγο ακόμα]] [[Σήκω]]

Αποφασίζεις να μείνεις λίγο ακόμα ξαπλωμένος. μπορείς να αισθανθείς τον αέρα να χτυπάει στο πρόσωπο σου. Ακούς τα χόρτα να ανεμίζουν και καταλαβαίνεις πως βρίσκεσαι σε ένα ανοιχτό λιβάδι. αποφασίζεις να σηκωθείς και όντως η υπόθεση σου ήταν σωστή. Γύρω σου υπάρχει ένα άπειρο λιβάδι που φαίνεται να μην έχει τελειωμό. [[Ρίξε μια καλύτερη ματιά]] [[Φώναξε να δεις αν σακούει κανένας]]

Αποφασίζεις να σηκωθείς από το χώμα το οποίο είσουν ξαπλωμένος και παρατηρείς πως υπάρχει ένα μεγάλο λιβάδι το οποίο φαίνεται σαν να μην έχει τελειωμό. Γύρω Γύρω υπάρχουν λουλούδια καθώς και άπειρο γρασίδι. [[Ρίξε μια καλύτερη ματιά]] [[Φώναξε να δεις αν σακούει κανένας]]

Αποφασίζεις να ρίξεις μια ματιά γύρω γύρω και σκέφτεσαι πως άμα ξεκινάς να βαδίζεις ίσως βρεθείς κάπου ή σε κάποια κατοικημένη περιοχή [[Ξεκίνα να περπατάς.]]

Αποφασίζεις με μια δυνατή φωνή να φωνάξεις αν σε ακούει κανείς να σε βοηθήσει με την ελπίδα να βρείς κάποιον άνθρωπο γύρω. Αλλά η μόνη απάντηση που παίρνεις είναι ο αντίλαλος της φωνής σου και το δροσσερό αεράκι που ανεμίζει τα χόρτα και τα λουλούδια. [[Ξεκίνα να περπατάς.]]

Καθώς περπατάς ο χρόνος περνάει καθώς το μυαλό σου κάνει σκέψεις συνεχόμενες για το πως βρέθηκες εδώ χωρίς να μπορείς να βγάλεις άκρη. θυμάσαι τα πάντα για τον εαυτό σου. Ένας κανονικός έφηβος που πάει στο πανεπηστήμιο. Αναρωτιέσαι αν αυτός ο τόπος είναι γενικά αληθινός. Μπορείς να μυρίσεις τις μυρωδιές των λουλουδιών και να αισθανθείς τα πάντα σαν να είναι αληθινά. Ο χρόνος μόνο. Δεν ξέρεις τον χρόνο. Αισθάνεσαι πως κάτι δεν λειτουργεί σωστά με τον χρόνο. [[Δες το ρολόι σου]] [[Κοίτα τον ουρανό]] [[Συνέχισε να περπατάς]]

Αποφασίζεις να κοιτάξεις το ρολόι σου αλλά κάτι πάει στραβά. Οι δείκτες πηγαίνουν αριστερά και δεξιά καθώς τα νούμερα έχουν εξαφανιστεί. Το ρολόι φαίνεται χαλασμένο [[Κοίτα τον ουρανό]] [[Συνέχισε να περπατάς]]

Ο ουρανός είναι γαλανός και τα σύννεφα κάτασπρα όπως και την πρώτη φορά που βρέθηκες σε αυτό το μέρος... [[Δες το ρολόι σου]] [[Συνέχισε να περπατάς]]

Αποφασίζεις να συνεχίσεις το περπάτημα και μερικά βήματα μακριά σου βρίσκεται ένα δάσος με ένα μονοπάτι που συνεχίζει ευθεία. [[Πήγαινε προς το δάσος]] [[Κοίτα πίσω σου...]]

Καθώς περπατάς προς το δάσος μπορείς να αισθανθείς έναν φόβο και την υπερβολική ανάγκη να τρέξεις καθώς συνειδητοποιείς πως η σκιά άρχισε να κατευθύνεται προς τα εσένα. [[Ξεκίνα να περπατάς προς το δάσος]]

Καθώς γυρνάς την πλάτη σου βλέπεις μία μυστήρια σκιά να σε παρακολουθεί από μακριά, δίνοντας σου το αίσθημα ότι σε ακολουθεί. Η σκιά αυτή στέκεται ακίνητη στον μικρό λόφο στον οποίο είχες ξυπνήσει αρχικά. [[Πήγαινε προς την πλευρά της]] [[Ξεκίνα να περπατάς προς το δάσος]] [[Ξεκίνα να τρέχεις προς το δάσος]]

Αποφασίζοντας να πας στην πλευρά της για να δεις άμα υπάρχει στα αλήθεια, αντικρίζεις ένα ραπαδόξυλο και ένα δρεπάνι(τα οποία εντελώς τυχαία βρίσκονται στο δρόμο σου)πρέπει για να προστατευτείς να διαλέξεις ένα από τα δύο. [[Παίρνεις ένα δρεπάνι]] [[Παίρνεις ένα ραβδί]]

Αποφασίζεις να πας περπατώντας κρυφά προς το δάσος... Πας από θάμνο σε θάμνο για να μην γίνεις αντιληπτός από την σκιά. Καθώς κρύβεσαι μέσα σε έναν τυχαίο θάμνο, μπορείς να ακούσεις τα βήματα αυτού του μυστήριου ανθρωποειδούς πλάσματος... Αποφασίζεις να ρίξεις μια κρυφή ματιά έξω από τον θάμνο καθώς το σώμα του κινείται ομαλά και αργά μέσα από τα φύλλα. [[Πήγαινε προς τον μικρό θάμνο]] [[Πήγαινε προς τον μεγάλο θάμνο]]

Αποφασίζεις να τρέξεις προς το δάσος από πανικό και καταλάθος σκοντάφτεις και πέφτεις αναίσθητος καθώς το κεφάλι σου χτυπάει σε μια πέτρα. [[Ξύπνα]]

Αποφασίζεις να πάρεις το δρεπάνι με σκοπό να προστετευτείς από την απειλή αυτή. Τα χέρια σου αρχίζουν να τρέμουν καθώς δεν ξέρεις τι μπορεί να γίνει. Αισθάνεσαι ο αέρας γύρω σου να γίνεται όλο και πιο σφιχτός και η αναπνοή σου μεγαλύτερη. Οι σκέψεις σου γίνονται σαν ένα κουρέλι το οποίο δεν έχει αρχή και δεν έχει τελειωμό. Αισθάνεσαι σάν να έχεις έναν περίεργο δεσμό με αυτήν την σκιά. Όσο σκοτεινή και αν φαίνεται βαθιά μέσα μπορείς να παρατηρήσεις κάτι λαμπερό. Καθώς όμως πλησιάζεις την σκιά αρχίζει να εξαφανίζεται. [[Πλησίασε κιάλλο]] [[Σταμάτα]] [[Τρέχα]]

Καθώς κινείσαι προς τον μικρό θάμνο ο ήχος των φύλλων γεμίζει τον χώρο του δάσους αλλά δεν ελκύει την προσοχή της σκιάς... Το μέγεθος του θάμνου όμως κάνει ορατή την παρουσία σου και καθώς γύρισε πίσω η σκιά σε κοίταξε στα μάτια σου. Τα μάτια της ήταν κάτασπρα και ανέκφραστα... Οι κόρες του ματιού της ήταν ανύπαρκτες. Δεν προλαβαίνεις να κάνεις παραπάνω σκέψεις. Αισθάνεσαι να σε περιλαμβάνει μια κούραση και πέφτεις σωριασμένος στο έδαφος. [[Ξύπνα]]

Καθώς αποφασίζεις να πας προς τον μεγάλο θάμνο ο ήχος των φύλλων ακούγεται καθώς πας γρήγορα και κρυφά προς την κατεύθηνση εκείνην αλλά πριν προλάβει να σε παρατηρήσει η σκιά έχεις ήδη κρυφτεί. Η σκιά παραμένει εκεί για λίγο και στη συνέχεια εξαφανίζεται. [[Περίμενε λίγο ακόμα]] [[Συνέχισε]]

Αποφασίζεις να περιμένεις λίγο ακόμα σε περίπτωση που αυτό το μυστήριο πλάσμα βρίσκεται ακόμα εκεί. Καθώς περιμένεις ο μόνος ήχος που ακούς είναι ο άνεμος που συνεχίζει να υπάρχει μέσα σε αυτήν την μυστήρια γη. Συνηδιτοποιείς πως ο ήχος των πουλιών δεν υπάρχει καθώς και τα ίδια τα πουλιά. Όλο το μέρος εκεί είναι άψυχο και η μόνη ζωή που υπάρχει είναι η πανίδα. [[Συνέχισε]]

Αποφασίζεις να συνεχίσεις τον δρόμμο σου πιο βαθιά προς το δάσος με την ελπίδα να βρείς κάτι που θα σε βοηθήσει. Οι σκέψεις συνεχίζουν να τρέχουν μέσα στο μυαλό σου καθώς σιγά σιγά αρχίζεις να συνηθίζεις τον κόσμο στον οποίο είσαι μέσα και η ψυχραιμία σου αρχίζει να καλυτερεύει. Καθώς συνεχίζεις τον δρόμμο σου βλέπεις μπροστά σου δύο δρόμους. Δεν μπορείς να βρείς την διαφορά μεταξύ σου αλλά μπορεις να αισθανθείς μια αρνητική ενέργεια να έρχεται κατά πάνω σου σε έναν από τους δύο δρόμους. [[Πήγαινε από το δεξί μονοπάτι]] [[Πήγαινε στο αριστερό μονοπάτι]]

Αποφασίζεις να πάς στο Δεξί μονοπάτι. Αποφασίζεις να ξανακοιτάξεις πίσω σου σε περίπτωση που το μυστήριο εκείνο πλάσμα σε ακολουθούσε ακόμα αλλά δεν υπήρχε τίποτα. Παραμόνο ο δρόμμος ο οποίος είχες διανύσει. Ο δρόμμος ευθεία ήταν άγνωστος και τα δέντρα σε περικιλώνουν δεξιά και αριστερά. Μπορείς να αισθανθείς κάτι ανεξήγητο. Μια γαλήνη και χαρά. Ένα αίσθημα πως αισθάνεσαι οικεία. Ένα αίσθημα πως βρίσκεσαι κάπου που θέλεις να μείνεις Ένα αίσθημα πως άμα συνεχίσεις να προχωράς θα βρείς αυτό που θέλεις. Αλλά δεν ξέρεις τι θέλεις. Αλλά αυτό που θέλεις το θέλεις πολύ. Αυτό το αίσθημα είναι περίεργο. Περίεργο και το γεγονός πως συνηδητοποίησες πως όσο και να προχωρήσεις ο δρόμμος δεν πρόκειται να σταματήσει. Δοκιμάζεις να αφήσεις ένα ξυλάκι στο έδαφος για να σιγουρευτείς πως δυάνησες αυτόν τον δρόμμο. 5 λεπτά αργότερα συνεχόμενου περπατήματος όμως βλέπεις το ίδιο ξυλάκι. Αμέσως καταλαβαίνεις πως είναι ένας βρόχος. Ένας δρόμμος που σε πάει πίσω από εκεί που ήρθες υπό την άγνοια σου. [[Τρέχα προς τα πίσω]] [[Κλείσε τα μάτια σου]]

Αποφασίζεις να πάς στο αριστερό μονοπάτι. Αποφασίζεις να ξανακοιτάξεις πίσω σου σε περίπτωση που το μυστήριο εκείνο πλάσμα σε ακολουθούσε ακόμα αλλά δεν υπήρχε τίποτα. Παραμόνο ο δρόμμος ο οποίος είχες διανύσει. Ο δρόμμος ευθεία ήταν άγνωστος και τα δέντρα σε περικιλώνουν δεξιά και αριστερά. Μπορείς να αισθανθείς κάτι ανεξήγητο. Μια γαλήνη και χαρά. Ένα αίσθημα πως αισθάνεσαι οικεία. Ένα αίσθημα πως βρίσκεσαι κάπου που θέλεις να μείνεις Ένα αίσθημα πως άμα συνεχίσεις να προχωράς θα βρείς αυτό που θέλεις. Αλλά δεν ξέρεις τι θέλεις. Αλλά αυτό που θέλεις το θέλεις πολύ. Αυτό το αίσθημα είναι περίεργο. Περίεργο και το γεγονός πως συνηδητοποίησες πως όσο και να προχωρήσεις ο δρόμμος δεν πρόκειται να σταματήσει. Δοκιμάζεις να αφήσεις ένα ξυλάκι στο έδαφος για να σιγουρευτείς πως δυάνησες αυτόν τον δρόμμο. 5 λεπτά αργότερα συνεχόμενου περπατήματος όμως βλέπεις το ίδιο ξυλάκι. Αμέσως καταλαβαίνεις πως είναι ένας βρόχος. Ένας δρόμμος που σε πάει πίσω από εκεί που ήρθες υπό την άγνοια σου. [[Τρέχα προς τα πίσω]] [[Κλείσε τα μάτια σου]]

Προσπαθώντας να ξυπνήσεις, χωρίς να γνωρίζεις που βρίσκεσαι καθώς το μόνο που μπορείς να δεις είναι σκοτάδι έχεις την ανάγκη να αναπνεύσεις... [[Ανάπνευσε]]

Αποφασίζεις να πάρεις το ραβδί με σκοπό να προστετευτείς από την απειλή αυτή. Τα χέρια σου αρχίζουν να τρέμουν καθώς δεν ξέρεις τι μπορεί να γίνει. Αισθάνεσαι ο αέρας γύρω σου να γίνεται όλο και πιο σφιχτός και η αναπνοή σου μεγαλύτερη. Οι σκέψεις σου γίνονται σαν ένα κουρέλι το οποίο δεν έχει αρχή και δεν έχει τελειωμό. Αισθάνεσαι σάν να έχεις έναν περίεργο δεσμό με αυτήν την σκιά. Όσο σκοτεινή και αν φαίνεται βαθιά μέσα μπορείς να παρατηρήσεις κάτι λαμπερό. Καθώς όμως πλησιάζεις την σκιά αρχίζει να εξαφανίζεται. [[Σταμάτα]] [[Πλησίασε κιάλλο]] [[Τρέχα]]

Αποφασίζεις να πλησιάσεις κιάλλο αλλά η σκιά εξαφανίστηκε [[Συνέχισε]]

Αποφάσισες να σταματήσεις αλλά η σκιά εξαφανίστηκε. [[Συνέχισε]]

Αποφασίζεις να ξεκινάς να τρέχεις προς την σκιά καθώς κλείνεις τα μάτια σου και κάνοντας μια κραυγή πολέμου. Τα μάτια σου αρχίζουν να δακρίζουν καθώς είναι κλειστά. Καθώς όμως προσπάθησες να χτυπήσεις την σκιά κατέληξες να χτυπάς τον αέρα. Δεν ήταν κανείς εκεί. Η σκιά εξαφανίστηκε. [[Συνέχισε]]

Αρχίζεις να τρέχεις από εκεί που ήρθες αλλά καθώς τρέχεις βλέπεις πως δυανήεις τον ίδιο δρόμμο που άφησες το ξυλάκι ξανά και ξανά. Αρχίζεις να κουράζεσαι και τα πόδια σου αρχίζουνε να πονάνε. Προσπαθώντας όμως να σταματήσεις βλέπεις πως δεν μπορείς να ελέγξεις άλλο τα πόδια σου. Στην προσπάθεια να κρατήσεις τα πόδια σου πέφτεις στο έδαφος. Η γή όμως ήταν μαλακή και δεν χτύπησες το κεφάλι σου. Τα πόδια σου όμως δεν μπορούσες να τα κουνήσεις και έμεινες σοριασμένος στο έδαφος. [[Κλείσε τα μάτια σου]]

Κλείνοντας τα μάτια σου για ένα λεπτό άρχισες να αισθάνεσαι σιγά σιγά ο αέρας να αλάζει. Άρχισες να αισθάνεσαι πως δεν είσαι στο ίδιο μέρος που ήσουν. Ανοίγοντας τα μάτια σου οι σκέψεις σου ήταν σωστές. Έχοντας πια έλεγχο του εαυτού σου βρέθηκες σε ένα μυστήριο αλλά και ωραίο μέρος. Ο ουρανός καταγάλανος όπως πάντα. Αυτή τη φορά μπορούσες να ακούσεις την μελωδία των πουλιών που ήταν πάνω στα δέντρα. Δέντρα.... Η περιοχή γύρω σου έχει δέντρα τα οποία σχημάτιζαν έναν άδειο κύκλο και στο κέντρο ένα συντριβάνι και 4 παγκάκια κάτι μέτρα μακριά του σχεδόν κοντά στα δέντρα. Το συντριβάνι έχε έναν άγγελο πάνω του και το νερό έτρεχε από τα μάτια του δείνοντας την εντύπωση του κλάμματος. Και κάτι ακόμα... Δεν είσαι μόνος. Στο απέναντι παγκάκι φαίνονταν να κάθεται ένας μεσήλικας με ένα ωραίο άσπρο πουκάμισο και άσπρο παντελόνι. Κρατούσε ένα μπουκέτο λουλούδια στα χέρια του και κοιτούσε με ένα εμπνευσμένο πρόσωπο το συντριβάνι. [[Πλησίασε τον άντρα αυτόν]]

Αποφασίζεις να πλησιάσεις τον άντρα και να του μιλήσεις. Καθώς περπατάς ο άντρας γυρνάει το πρόσωπο του και με ένα φυλικό χαμόγελο και με μισόκλειστα τα μάτια του από τον ήλιο και μετά πίσω στο συντριβάνι. Πριν προλάβεις να του πείς κάτι ξεκινάει αυτός την συζήτηση. "Δεν είναι πανέμορφο;" [[Ναι]] [[Όχι]] [[Ποιός είσαι εσύ;]]

"Χαίρομαι που συμφωνείς. Έρχομαι εδώ και πολύ καιρό σε αυτό το μέρος. Για να με ηρεμίσει η μαγεία του τόπου αυτού." [[Που είμαστε;]] [[Πως βρέθηκα εδώ;]] [[Ποιός είσαι εσύ;]]

"Ναι θα πρέπει να συμφωνίσω πως είναι λίγο λυπητερό αλλά το όλο κομμάτι είναι απλώς πανέμορφο" [[Που είμαστε;]] [[Ποιός είσαι εσύ;]]

Το όνομα μου είναι Σωκράτης. [[Πως βρέθηκα εδώ;]] [[Που είμαστε;]] [[Πως ήρθες εσύ εδώ;]]

"Η απάντηση αυτή είναι λίγο δύσκολη. Είμαστε κάπου όμορφα αλλά και κάπου όμορφα. Είμαστε κάπου χαρούμενα αλλά και κάπου δύστιχα. Είμαστε κάπου αλλά δνε είμαστε και πουθενά. Είμαστε στον ενδιάμεσο κόσμο. Σε έναν κόσμο που άλλες φορές είσαι μόνος και άλλες φορές με κάποιον άλλον. Ένα πράγμα να ξέρεις μόνο πως ποτέ σε αυτήν την ζωή δεν είσαι μόνος. Ο μυστήριος αυτός άντρας λέγοντας την τελευταία αυτή πρόταση σε κοιτάει με ένα χαμόγελο και του χαμογέλασες πίσω φιλικά. Δεν αισθάνεσαι όμως πως έχεις τελειώσει με τις ερωτήσεις σου καθώς τα λόγια αυτά δεν βγάζουν και πολύ νόημα. [[Ποιός είσαι εσύ;]] [[Πως βρέθηκα εδώ;]] [[Πως ήρθες εσύ εδώ;]]

Ξύπνησες από τον ύπνο σου... Μέσα στον ύπνο σου... Δεν ξέρω αν βγάζει και πολύ νόημα... Αλλά δεν πειράζει... Μερικές φορές βλέπεις... Κάποια πράγματα δεν χρειάζονται να βγάζουν νόήμα... Και αυτό είναι που τα κάνει όμορφα... Από τα λόγια του μυστήριου αυτού ατόμου μπορείς να καταλάβεις πως βρίσκεσαι σε ένα όνειρο αλλά όχι ένα τυχαίο όνειρο. [[Πως ήρθες εσύ εδώ;]] [[Ποιός είσαι εσύ;]]

Ο άντρας έκανε μια μικρή εκπνοή γελόντας και είπε: Όπως βρέθηκες εσύ εδω. Μπορώ να αισθανθώ πως το μυαλό σου δεν μπορεί να καταλάβει τι συμβαίνει αλλά μην ανησυχείς καταλαβαίνω καιγώ έτσι είμουν την πρώτη φορά. (Ο άντρας σηκώνεται) Δυστιχώς ο χρόνος μου αγαπητέ μου φίλε είναι περιορισμένος. Και άμα είχα παραπάνω χρόνο θα σου εξηγούσα τα πάντα. (Κοιτάει το ρολόι του) Μου απομένουν ακόμα 2 λεπτά. Αρκετά για σου εξηγήσω τα "Βασικά" Είσαι εδώ μετά από τον ύπνο, αμνησία ή απο οτιδήποτε ήρθες το οποίο έχει να κάνει με το να χάνεις την συνείδηση σου από αυτό που αποκαλούμε το πραγματικό... Όμως κατά την γνώμη μου αυτό είναι ήδη πραγματικό. [[Πως μπορώ να γυρίσω πίσω από εκεί που ήρθα;]] [[Εννοείς πως είμαι μέσα σε ένα όνειρο κατά κάποιον τρόπο]]

Κλείσε τα μάτια σου... Κλείσε τα μάτια σου και θυμήσου πιος είσαι... Βάλτο στην θέληση σου να ξαναγυρίσεις και προσπάθησε να πετύχεις τον στόχο σου.. Ούτως ή άλλως (η σκιά από πριν εμφανίζεται πίσω από τον Σωκράτη και τον πιάνει από τον ώμο) Εγώ και εσύ είμαστε ένα... (Ο Σωκράτης εξαφανίζεται με την σκιά) [[Επικεντρόσου με κλειστά μάτια]]

Ναι αλλά σε κάτι παραπάνω από όνειρο. Αυτό που βλέπεις είναι το κάτι υπαρκτό κάτι πιο πραγματικό από ένα όνειρο [[Πως μπορώ να γυρίσω πίσω από εκεί που ήρθα;]]

Καθώς επικεντρόνεσαι με κλειστά μάτια, έχοντας την θέληση να γυρίσεις από εκεί που ήρθες έχεις την θέληση να ξανα ανοίξεις τα μάτια σου. [[Ξανάνοιξε τα μάτια σου]]

Ξανανοίγοντας τα μάτια σου συνηδητοποιείς πως είσαι σε ένα σκοτεινό δωμάτιο με μόνη πηγή φωτός μια πρόχειρη λάμπα. Γύρω γύρω σε περικυκλόνουν σκιές με ανθρώπινη μορφή έτοιμες να σε πιάσουν σαν θύραμα τους. Στο χέρι σου εμφανίζεται ένα σπαθί από το πουθενά. [[Σήκωσε το σπαθί]]

Σηκόνωντας το σπαθί οι σκιές αρχίζουν να σε ορμάνε καθώς στο βάθος ακούς κάποιον να φωνάζει το όνομα σου. Τα χέρια σου σφύγγουν στο σπαθί καθώς οι σκιές αρχίζουν να σε ορμάν. Η πρώτη σκιά έρχεται. Δεν έχει όπλο αλλά είναι τεράστια. [[Χτύπα το σώμα της]] [[Χτύπα τα πόδια της]]

Προσπαθώντας να χτυπήσεις το σώμα της αποτυγχάνεις και η σκιά σου πιάνει το κεφάλι και χάνεις την όραση σου. Η μάχη σταμάτησε αλλά αισθάνεσαι πως δεν έχεις ακόμα τελειώσει. Η θέληση σου να ξαναζήσεις επικρατεί το σώμα και το νού σου. [[Ανάπνευσε]]

Χτυπόντας τα πόδια της σκιάς η σκιά πέφτει κάτω και την αποτελειώνεις με ένα χτύπημα προς το κεφάλι. Η δεύτερη σκιά βγαίνει από το σκοτάδι μαζί με άλλες 2 αυτή την φορά μικρότερες στο ύψος αλλά πιο επικύνδυνες καθώς τα νύχια τους είναι υπερβολικά μεγάλα. Σηκώνεις το σπαθί σου και έχεις λίγο χρόνο να αποφασίσεις τι να κάνεις. [[Βάρα οριζόντια]] [[Βάρα κάθετα]]

Αποφασίζεις να βαρέσεις οριζόντια και με ένα χτύπημα πετυχαίνεις και τα 3 Κεφάλια των σκιών! Οι σκιές που χτύπησες με το σπαθί εξαφανήστικαν αφού κόπηκαν σαν χαρτί... Οι φωνές αρχίζουν να γίνονται πιο καθαρές... Το άτομο που σε φωνάζει αρχίζει να σπαράζει στο κλάμμα καθώς ακούς κάποιους γιατρούς να φωνάζουν "ΤΟΝ ΧΑΝΟΥΜΕ ΑΝΟΙΞΤΕ ΤΑ CPR" Οι σκιές αρχίζουν να σε ορμάνε με περισσότερη θέληση να σου πάρουν την ψυχή σου αλλά δεν πρόκειται να σταματήσεις! Αυτή τη φορά όμως αποφασίζουν να σε ορμίσουν όλες μαζί και πέφτοντας η μία μετά την άλλη πάνω σου καταφέρουν να σε πιάσουν το ένα χέρι και η άλλη είναι έτοιμη να σε μαχαιρώσει! [[Κόψε το χέρι της με το σπαθί και όρμα στην επόμενη]]

Βαρόντας οριζόντια πετυχαίνεις μόνο την μία σκιά και οι άλλες 2 σε καρφόνουν από την μία και την άλλη άκρη. Τα μάτια σου γεμίζουν αίμα αλλά δεν έχεις τελειώσει εκεί. Χάνοντας την όραση σου αλλά όχι την αποφασιστικότητα σου δεν παραδείνεσαι. [[Ανάπνευσε]]

Χτυπόντας με το σπαθί πάνω στο χέρι της σκιάς της το κόβεις και καρφώνεις την άλλη η οποία σε πλήγωσε επιφανειακά αλλά δεν τα παρατάς. ξαφνικά ακούς το CPR να χτυπάει σαν κεραυνός και μια ηλεκτροπληξία σε χτυπάει. Φωνάζοντας πέφτεις στο έδαφος και καρφώνοντας το σπαθί στο πάτομα όλο το σώμα σου και το έδαφος γεμίζει με ηλεκτρισμό ο οποίος εξολωθρεύει τις υπόλοιπες σκιές. Η φωνή πέρα από τους γιατρούς αρχίζει να ακούγεται όλο και πιο πολύ. Αρχίζεις να θυμάσαι ποια φωνή είναι. Η κοπέλα που γνώρισες πριν 2 χρόνια. Η κοπέλα σου η οποία σε αγαπάει πολύ. Η αποφασιστηκότητα σου αρχίζει να δυναμώνει καθώς συνηδητοποιείς πως οι σκιές δεν τα παράτησαν. Αλλά αρχίζεις να αισθάνεσαι πια σαν ο εφιάλτης του εφιάλτη. Η σκιά της σκιάς. Ορμώντας πάνω στις σκιές αρχίζεις να σκοτώνεις πολλές με ένα χτύπημα καθώς ο ηλεκτρισμός ενύσχησε την δύναμη σου. Οι σκιές δεν είναι πια τίποτα απέναντι σου αλλά μια τεράστια τρύπα ανοίγει από κάτω σου. [[Κάρφωσε το σπαθί σου στον τοίχο]]

Καρφώνοντας το σπαθί σου στον τοίχο πιάνεσαι απο αυτό αλλά σιγά σιγά το σπαθί αρχίζει να γλυστράει αλλά πριν προλάβεις να πέσεις σε πιάνει ένα χέρι. Είναι ο άντρας που είδες πριν στο πάρκο. Καθώς κρατάει το χέρι σου γερά λέει χαμογελόντας με ήρεμη φωνή. "Συγνώμη που άργησα. Είχα κάτι δουλειές να τελειώσω" (Σε τραβάει πάνω) "Είσαι κοντά προς το τέλος." (μια πόρτα ανοίγει και ο άντρας κοιτάει προς αυτήν. Κοιτάει πίσω σε εσένα με ένα χαμόγελο) "Πάρε αυτή την πόρτα. Συνέχισε για εμένα. Για εσένα. Για εμάς. Ο χρόνος μου είναι περιορισμένος αλλά ο σκοπός μου έχει πετύχει. Και αυτός ο σκοπός είναι να σε κρατήσω στην ζωή. Δυστιχώς όμως δεν έχω πολύ χρόνο να σου εξηγήσω τι έγεινε αλλά ο χρόνος που έχεις εσύ θα σου φέρει τις απαντήσεις στην επιφάνεια." (μια τεράστια σκιά αρχίζει σιγά σιγά να σπάει το τζάμι που ήταν εκεί και εμφανίστηκε όταν το δωμάτιο είχε γεμίσει φως. Ο άντρας αρχίζει να γελάει καθώς σε σπρώχνει στην είσοδο της πόρτας ελαφρά) "Αστην σεμένα. Θα ήθελα να καλοπεράσω πριν φύγω ξανά" (Και σε βλεπει μια ακόμα φορά με χαμόγελο καθώς κλείνει ορμητικά την πόρτα η οποία στην συνέχεια εξαφανίζεται) [[Συνέχισε ευθεία]]

Ο δρόμμος στον οποίον είσαι είναι φωτεινός. Όπου και να κοιτάξεις υπάρχει φως και όσο προχωράς τόσο τυφλώνεσαι από αυτό. Τα μάτια σου κλείνουν για μια τελευταία φοράκαι ξαναξυπνας σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου. Ο αέρας αρχίζει να αισθάνεται πιο πραγματικός. Το κεφάλι σου αρχίζει να αισθάνεται κάπως περίεργα και ένας μικρός πονοκέφαλος παρουσιάζεται λίγα δευτερόλεπτα αργότερα καθώς αρχίζεις να αποκτάς έλεγχο στο σώμα σου και στην ακοή σου. Το πρώτο πράγμα που ακούς είναι τους γιατρούς να γιορτάζουν την επιτυχία τους και την κοπέλα σου να κλαίει από χαρά καθώς τρέχει κατά πάνω σου και σε αγκαλιάζει καθώς είσαι στο κρεβάτι. [[Ρώτα τους γιατρούς τι έγεινε]]

αγγαλιάζοντας πίσω την κοπέλα σου αρχίζεις να θυμάσαι πιος είσαι και την οικογένεια σου. Τα άτομα που αγαπάς και την ζωή σου. Αποφασίζεις λοιπόν να ρωτήσεις τον γιατρό τι έγεινε. "επανήλθατε μετά από ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα και υποφέρατε από εσωτερική αιμοραγία. Καταφέραμε να καθυστερήσουμε την αιμοραγία μέχρι που ήρθε ένας δονητής οργάνων και προσέφερε μεταμόσχευση εγγεφάλου. Το όνομα του ήταν Σωκράτης και είπε πως δεν έχει και πολύ χρόνο να ζήσει σε αυτόν τον κόσμο καθώς είχε υποστεί μια αρρώστια χωρίς θεραπεία." Μαθαίνοντας το αυτό είχες μείνει έκπλυκτος καθώς θυμάσαι τα λόγια του: "Ούτως η άλλως εγώ και εσύ είμαστε ένα πια" Η ψυχή του είναι ακόμα ζωντανή. Πίσω από τους γιατρούς στέκονταν ο άντρας αυτός και κοιτούσε με χαμόγελο. Όμως κανένας εκτός από εσένα δεν μπορούσε να τον δει καθώς η νοσοκόμα και όλοι οι άλλοι φαίνεται να περνούσαν από μέσα του.Τελικά εξολώθρευσε εκείνον τον δαίμονα και εξασφάλισε την ζωή σου. Μακριά πια από αυτόν τον εφιάλτη. Μακριά από κάθε δαίμονα και κάθε σκιά πέρασες "Ένα μεγάλο βράδυ" και τώρα πρωί πια με την λιακάδα να φωτίζει τον κόσμο πήγες επιτέλους στο σπίτι. [[Credits]]

Ευχαριστούμε για την ανάγνωση της ιστορίας ελπίζουμε να σας άρεσε φοιτητές Π.Τ.Ε: Σωκράτης Τσοχαταρίδης Θεόδωρος Ζώτος Γεώργιος Σκατζής